Historie v.v. De Wherevogels

Van NIETS naar IETS

Het begon allemaal in 1980. In het beleidsplan van de gemeente stond een plan voor aanleg van een sportcomplex in de Purmer, waarvoor zo’n 3,5 miljoen gulden begroot was. Echter voor het verstrijken van het jaar moest zeker kunnen zijn, dat er

behoefte bestond aan een derde voetbalvereniging, anders zou het plan verdwijnen en de gelden
aan een andere activiteiten worden besteed. De gemeente had de twee bestaande verenigingen Purmersteyn en Purmerend al eens gepolst voor een mogelijke bijdrage bij de oprichting van zo’n
derde vereniging, maar begrijpelijkerwijs moest men daar zeggen al problemen genoeg te hebben met het voorzien in eigen kader en het in goede banen leiden van de eigen vereniging. Een beroep werd toen gedaan op de Sportraad, die eind van dat jaar een bijeenkomst organiseerde van alle sportverenigingen uit Purmerend en het probleem van de vorming van een bestuur voor de derde voetbalvereniging in de openbaarheid bracht. Wie had suggesties en wie wilde zitting nemen of kandidaten leveren voor zo’n bestuur. Het antwoord was: niemand, nul komma nul, niets en ga zo
maar door. Met dit verhaal kwam de heer John van Sprang, die de Sportraadbijeenkomst had bijgewoond in zijn hoedanigheid van voorzitter van de Waterlandse scheidsrechtersvereniging, een dag later op de proppen op de bestuursvergadering van de scheidsrechters. Hoe gaat het dan, je praat wat over en weer en plots was het idee geboren om met een aantal scheidsrechters dit probleem aan te pakken. In principe op persoonlijke titel, maar mogelijk in samenwerking met de scheidsrechtersvereniging, die tot dan toe niet altijd even gelukkig was met de tekortkomingen van de bestaande trainingsmogelijkheden.

De gemeente werd medegedeeld, dat enkele mensen bereid waren iets aan het probleem van het zoeken naar een bestuur voor de nieuwe vereniging te doen. Zij waren enthousiast, maar men ging toch een poging wagen mensen van verschillende pluimage bij elkaar te krijgen. Een advertentie werd geplaatst om andere gegadigden te krijgen. Men kon zich melden als persoon of groep en eind oktober zou dan een bijeenkomst met personen en groepen gehouden worden en een keuze gemaakt worden. De Sportraad trad op als organisator van de bijeenkomst en wie kwamen er als kandidaten: natuurlijk de mensen van SVW Waterland en zegge en schrijven één andere kandidaat. Nu was het niet moeilijk meer, de keuze was gauw gemaakt en een afspraak werd gemaakt voor een eerste samenkomst van allen die waren komen opdagen.

5 november 1980 vond dan de eerste vergadering plaats, de oprichtingsvergadering dus, in het clubhuis van de scheidsrechters. Taken werden verdeeld en de volgende bestuurssamenstelling kwam tot stand:

John van Sprang, voorzitter
Doris Teeuwen, secretaris
Ad de la Mar, 2de scretaris
Piet Landsbergen, penningmeester
Geert Fokkema, bestuurslid

Het eerste ei was gelegd en nu kon begonnen worden met wat er allemaal te doen stond. Boven aan de lijst stond: wat moet de naam van de vereniging worden? We waren het er al snel over eens dat dit een goede kennismaking naar buiten zou zijn door via de pers mensen uit Purmerend om suggesties te vragen. Zo’n 70 briefkaarten kwamen binnen met namen als F.C. Overloop,, De Groene Overlopers, maar ook wat meer normale zoals Phenix, de Viersprong, Animo ’80, enz. Geen namen met verwijzing naar de Purmer, want in overleg met de twee bestaande verenigingen wilden we verdere verwarring voorkomen. Uit het lijstje met namen viel de keuze op De Wherevogels. Ook werden de clubkleuren vastgesteld en een vignet ontworpen. Er moest een advertentie voor werving van leden komen, want pas met een aantal van 50 konden wij de vereniging inschrijven bij de KNVB en zou voetballen in de competitie mogelijk worden. Voorlopig waren er geen speel- en trainingsmogelijkheden; het nieuwe complex aan de Westerweg zou pas eind 1982 bespeelbaar zijn. En met het worstelen met de eerste problemen kwam het jaar 1980 ten einde.

Begin 1981 druppelden de eerste meldingen van leden binnen. Besprekingen met SV Kwadijk om hun accommodatie voorlopig te gebruiken liepen op niets uit. Er zou dus verder in de regio gezocht moeten worden. Gelukkig hadden wij in Oosthuizen meer succes. De v.v. Oosthuizen (eigenlijk vv Excelsior geheten) bood ons aan de thuiswedstrijden op hun complex ‘de Watering’ te komen spelen, mits goedkeuring van de gemeente Zeevang hiervoor verkregen werd. Dus het was nog even afwachten geblazen. Wel werd het tijd een eerste algemene vergadering bijeen te roepen om de Statuten goedgekeurd te krijgen. Dat was eind 1981. Aantal aanwezigen waren 11 inclusief het bestuur, i.p.v. de 30 leden die de vereniging al rijk was. De vergadering vond plaats in de kantine van ZOB, die ook spontaan had aangeboden de training voorlopig op haar terrein te laten plaatsvinden. Intussen was ook een kleine rel ontstaan bij de scheidsrechtersvereniging. Men vond het niet in de haak, dat haar bestuursleden zich ook bemoeiden met de opbouw van een voetbalvereniging. Het was dus kiezen geblazen, wat tot gevolg had, dat de heer Landsbergen het bestuur verliet om bij de scheidsrechters door te gaan, terwijl de rest zich bij het voetballen hield. Ad de la Mar nam het penningmeesterschap over. Jolanda Kersloot kwam erbij voor het secretariaat en Jan de Heer om Fokkema te helpen in de bouwcommissie.

In juni komt er echter een domper, want de gemeente Zeevang komt op de proppen met een huurprijs voor het gebruik van het veld bij Oosthuizen van bijna f 9.000,- oftewel een slordige f 200,- per spelend lid. Duidelijk was dat dit geen haalbare kaart was. De gemeente Purmerend springt ook in en een compromis wordt gevonden, zodat voetballen vanaf september in de KNVB competitie toch mogelijk is. Een vergadering is weer nodig om de begroting en de contributie voor het eerste seizoen 1981/82 goedgekeurd te krijgen. Deze wordt gehouden in het Glazen Honk in de Gors op 19 augustus en de opkomst is dit keer overweldigend. Bijna alle leden zijn er en kan er zaken gedaan worden. Meegedeeld wordt dat het feest door kan gaan en dat de Wherevogels met drie teams aan de competitie zal deelnemen, n.l. twee senior elftallen en een A-junioren team. De contributie wordt gesteld op f 125,- en f 75,- voor senioren en junioren om het aantrekkelijk te houden, maar dit levert wel een tekort op van f 9.000,- vanwege de huurprijs waar echter nog over gepraat wordt. Ook moet nu regelmatig een clubkrantje verschijnen, waarbij de familie Kersloot een belangrijk aandeel voor gaat leveren. In augustus worden de eerste oefenwedstrijden gespeeld en dan blijkt, dat er nog het nodige op te poetsen is. Door gebrek aan jeugd moeten de plannen voor een A-junioren team helaas in de ijskast. De wat ouderen zijn nodig om de senioren teams aan te vullen.

6 september 1981 werd dan de eerste competitiewedstrijd gespeeld bij en tegen Kwadijk. Zoals de krant het schreef we werden afgedroogd; het werd namelijk 11–1 in ons nadeel. G. v.d. Horn maakte wel het eerste doelpunt van de wedstrijd, maar daarmee was ons kruit verschoten. Jaap Kersloot, de eerste leider van het elftal, zag het even niet meer zitten, maar dacht gelukkig gauw aan de volgende taak:Texelse Boys zouden de eerste gasten zijn, die wij in Oosthuizen zouden ontvangen. Een monsternederlaag schreef men, want het werd maar liefst 0–14 en dat er wat moest gebeuren was duidelijk. Daarbij kwam ook nog het bericht, dat vertraging zou ontstaan met de aanleg van het nieuwe complex. Gedeputeerde Staten hadden zich al positief uitgesproken, maar Binnenlandse Zaken, die een grote vinger in de pap had, daar Purmerend nog een groeigemeente was, kon het potje niet vinden om de aanleg te betalen. De gemeente moest zelf maar de dekkingsgelden vinden vond de staatssecretaris. B en W komen met het voorstel alle Purmerenders mee te laten betalen door de onroerend goed belasting op te schroeven. Veel gemor in de gemeenteraad, maar voor deze ene keer wordt er dan gezegd, want een ieder ziet wel in dat er een sportcomplex moet komen.

Wherevogels accommodatie, 1981.
Bij het voetballen is het nog even misère; tegen Graftdijk gaan wij er in voor 9–0 en bij SC Dynamo is het gelukkig iets dragelijker, n.l. 1–4. De week erop weer een fiks pak rammel van Berkhout: 9–1. Maar dan komt de ommekeer: op 11 oktober spelen we uit tegen HTG, en wat gebeurt, voor de rust staan we met 3–0 voor. Na de rust was het knokken geblazen, want HTG wilde er geen genoegen mee nemen. De jongens kwamen onder zware druk, maar bij het eindsignaal hielden we toch een 4–3 voorsprong over. De eerste winst en tevens een prachtcadeau voor de jarige Kersloot. Het was nu gelijk of de zon ging schijnen. Al die tijd zonder trainer, want daarvoor was geen geld, kwam daar het aanbod van Ger Willemsen, coach van het Waterlandse zaalvoetbalteam, om de training te begeleiden. Ook kwam er eindelijk een oplossing voor het huurprobleem bij Oosthuizen. De partijen waren niet nader gekomen en toen had de gemeente toch met de andere Purmerendse voetbalverenigingen kunnen bereiken, dat wij de rest van de competitie vanaf november bij Purmerend en Purmersteyn de thuiswedstrijden konden spelen. Ook het trainen kon daar plaatsvinden, zei het wat laat in de avond. Maar ja, voor wat hoort wat. Blijft natuurlijk dat wij de Oosthuizers zeer veel dank verschuldigd waren, dat wij daar konden beginnen. Het jaar 1981 loopt ten einde en de club is 67 leden sterk.

Het jaar 1982 begon belabberd. Allereerst gaf Ger Willemsen er de brui aan (een soort Cruyff affaire) en dan zijn er nog bezwaren ingebracht tegen de aanleg van het nieuwe complex waarover de Kroon zich moet uitspreken. Het hete hangijzer was natuurlijk de verhoging van de onroerend goed belasting om de centen voor de aanleg te verkrijgen. Maar eind februari deelt wethouder Verboom dan toch mee, dat in maart met de aanleg kan worden begonnen. De vier velden en ruimte voor training kunnen gerealiseerd worden. Een probleem is nog wel de accommodatie. De vereniging kan wel beroep doen op subsidie voor de bouw, maar voorlopig zijn de gelden er niet voor. Het jaar 1985 wordt gezien als de vroegst mogelijke datum dat er een echt clubhuis kan worden gerealiseerd. Voorlopig moet het met een noodaccommodatie en wel de portocabines van de Flying Petrels, die met een nieuwe accommodatie bezig zijn. Op 19 maart gaat dan de eerste schop de grond in voor het sportcomplex de Purmerbuurt. Wethouder Verboom schiet de eerste penalty’s op keeper Jan Tuyp. Intussen moet Ad de la Mar zijn functie in het bestuur opgeven door zijn werkzaamheden in het buitenland en als slapend lid blijft men toch niet zo goed op de hoogte van alle gebeurtenissen. Dankzij het uitmuntende documentatiemateriaal opgezet door Henk Rosing is allemaal na te gaan wat daarna allemaal gebeurd is. Ook vinden er door ziekte en andere omstandigheden verdere mutaties in het bestuur plaats, waardoor John van Sprang de enige overgebleven oprichter wordt die de club nog kan trekken. Dit doet hij met onverminderd enthousiasme en respect daarvoor is echt wel op zijn plaats. Dat daarbij de realiteit en het haalbare wel eens uit het oog verloren ging moest helaas enkele jaren later leiden tot een crisis. Van het voetbalfront kan gemeld worden dat het eerste seizoen wordt afgesloten met een voorlaatste plaats in de derde klasse C. In totaal zijn 4 winstpunten behaald. De verwachtingen voor het nieuwe seizoen zijn echter hoog gespannen. Meer elftallen gaan deelnemen aan de competitie, maar een probleem is nog wel dat slechts met een maximum van vier de competitie begonnen kan worden, daar wij nog te gast zijn bij Purmerend en Purmersteijn. Er is echter ook goede hoop, dat het complex in januari 1983 bespeelbaar wordt en dan kan ook de jeugd en hopelijk een dameselftal van start. Het trainersprobleem wordt ook opgelost en wel twee tegelijk. Ruud Kemper en Fred de Winter behartigen de senioren, jeugd en dames. Met drie seniorenteams, een A junioren en een D pupillen team gaat het seizoen van start.

Voor het nieuwe complex wordt het belangrijk te denken aan ruimte voor een kantine. Van de gemeente krijgen wij de beschikking over een bouwkeet, waar dan wel een hoop aan te vertimmeren valt. Ook moet er gedacht worden aan de opzet van een definitieve accommodatie. Gezien daarmee veel tijd gemoeid is en 1985 niet ver meer is, dienen er spijkers met koppen geslagen te worden. In oktober komt dan ook een eerste schets op tafel, maar al gauw blijkt, dat de wensen iets te hoog gespannen zijn. Een begin wordt gemaakt met de opbouw van de voorlopige kantine. Dit verloopt echter niet voorspoedig, gebrek aan mankracht is het euvel. De gemeente aarzelt om het nieuwe complex aan de Wherevogels te verhuren. Donkere wolken dus aan de hemel. Zo komt ook 1982 tot een einde en de club telt zo’n 120 leden. Begin 1983 vindt een gesprek plaats tussen gemeente en bestuur en worden de moeilijkheden doorgepraat. Een beleidsplan moet op tafel komen en assistentie van deskundigen zal gegeven worden om de tijdelijke kantine en de kleedkamer in orde te brengen. Zo is het dan mogelijk, dat in februari toch voor het eerst gebruik gemaakt kan worden van de nieuwe velden. Op Koninginnedag, 30 april 1983, wordt het dan met een
feestelijk tintje officieel in gebruik genomen. Wethouder Verboom droeg zijn steentje weer bij door de wedstrijd tegen Oosthuizen af te trappen, waarmee nog eens in herinnering werd gebracht dat zij het waren, die ons als eersten uit de nood hielpen bij de start.
Het voetballen gaat iets voorspoediger. Het eerste bungelt nog wel dicht bij de start van de derde klasse, maar het tweede wordt de eerste kampioen van de Wherevogels. Weer ontstaat een trainersprobleem, want Kemper is opgestapt. Dan komt het heugelijke nieuws dat Rein van Lier, trainer van het zaterdagteam van Volendam, de rangen wil komen versterken. Dit heeft tot gevolg, dat het eerste, met enkele versterkingen van buiten mag optreden als sparring partner van FC Volendam. Het waren er heel wat, die versterkingen o.a. Johnny Rep, maar tegen FC Volendam kon men toch niet op; het werd 5 – 1 voor de laatste. Ondanks alle goede bedoelingen gaat het seizoen 1983/84 van start met gemend resultaat. Wel staat men professioneel op het veld door steun van sponsor autobedrijf Johan de Vries.

Wherevogels selectie vriendschappelijke wedstrijd tegen FC Volendam, 1983.
Tegen het einde van het jaar toch weer wat negatieve geluiden. Als het welzijnsplan 1983-84 in de gemeente op tafel komt, blijkt dat er stemmen opgaan om de bouw van onze accommodatie een jaar uit te stellen om te voorkomen dat andere activiteiten in Purmerend gestaakt zouden moeten worden. De winter dient zich aan met veel afgelastingen. Het eerste kan zich handhaven in de middenmoot. Pas in februari kan er weer op de velden gespeeld worden. Dieven hebben daar echter geen last van en plunderen de kantine en nemen de geluidsapparatuur mee. Gelukkig kunnen ze snel in de kraag gevat worden. Aan het eind van het seizoen zijn we nog middenmoter, hoewel het er even naar uit zag, dat we dicht bij de top van de lijst konden komen. Rein van Lier heeft aangegeven, dat hij er toch een punt achter wil zetten en in zijn plaats wordt Henk Braspenning aangetrokken voor twee jaar. Intussen is de club behoorlijk uitgegroeid, vooral door het aantrekken van jeugd. Bijna in elke leeftijdsgroep zijn er wel één of twee teams en daardoor is het ledental ruim boven de 200 uitgekomen. De jeugd doet erg zijn best en verschillende teams zullen een rol gaan spelen in het seizoen 1984/85. Dat jaar wordt gestart met 7 senioren teams en een damesteam. Bij de jeugd met een A1, een B1, twee C-teams, twee D-teams, drie E-team en twee F-teams. In totaal dus 19 teams. Een heel verschil dus met enkele seizoenen daarvoor. Het seizoen wordt gekenmerkt door goede resultaten. Het eerste weet zelfs periodekampioen te worden, maar moet het in de nacompetitie helaas afleggen tegen CSV uit Castricum. De dames worden wel kampioen evenals de A1, terwijl de C1 het kampioenschap op een haar na mist. Ook wordt het eerste toernooi gehouden om de Johan de Vries beker, die gewonnen wordt door DWV. De jeugd heeft ook zijn eerste grote toernooi, gesteund door de sponsor van de A1 Programming Systems. Het begint er aardig naar uit te zien dat de Wherevogels volwassen beginnen te worden nu het eigen nest goed ingedraaid raakt.

In 1985 komt Ad de la Mar weer terug op het honk en daar de bouw van de nieuwe accommodatie nog steeds het zorgenkindje, zegt hij toe daar een draai aan te geven. Nieuwe schetsen worden gemaakt en ingediend bij de gemeente om te trachten in 1986 met de bouw te kunnen beginnen. Dit leidt dan tot de laatste zwarte bladzijde in de historie van de Wherevogels. De kranten staan er bol van. De Wherevogels zitten met grote schulden en daarom is de gemeente niet verder bereid enige steun te verlenen. Het geval wil, dat om de tijdelijke accommodatie te verwezenlijken er behoorlijk wat geld op tafel moest komen. Dat had de club toen niet en met een gemeentegarantie kon toen een banklening van f 65.000,- verkregen worden. Ook was er een achterstand in het betalen van de huur voor het complex. De gemeente wilde wel eens weten hoe het nu zat, want het leenbedrag was op, maar enkele schulden waren nog niet voldaan. De verhouding naar de gemeente verslechterde en om dit te doorbreken werd door een groep uit de Wherevogels voorgesteld, dat dit uitgezocht werd. Een erg starre houding van het dagelijks bestuur leidde er toe, dat er een interim bestuur op de proppen moest komen. De zaken werden uitgezocht, een nieuw bestuur werd gekozen en de verhoudingen met de gemeente werden genormaliseerd. Snel werd verder gewerkt aan het nieuwe bouwplan, ondersteund door een nieuw 5-jaren plan en een financieel plaatje. Bouw in 1986 was vrijwel niet meer haalbaar maar in 1987 zou het er best van kunnen komen. In november 1985 nog wel het 5 jarig bestaan van de Wherevogels gevierd. Bij de voetbal zijn de resultaten van het eerste in het seizoen 1985/86 erg wisselend. Veel gelijke spelen met af en toe nog wel een goede nederlaag aan de broek (tegen Schellinkhout 4 – 8). De winter van 1986 duurt lang en is hevig (elfstedenweer) en pas vanaf midden maart kan de competitie weer afgewerkt worden. Voor het eerste wordt het een plaats in de middenmoot, maar de A1 wordt voor de tweede maal in successie kampioen en promoveert naar de eerste klasse. Ook bij de overige jeugd zijn er wat kampioenschappen behaald. Het Johan de Vries toernooi wordt gewonnen door FC Purmerend. Tijdens het toernooi lanceren wij ook het grote loterij actie om gelden bij elkaar te krijgen voor de nieuwe kantine. Later in het jaar is de trekking en dan blijkt bij lange na het streefbedrag van f 30.000,- niet bereikt.

Eind 1986 liggen alle plannen voor de bouw bij de gemeente en in januari 1987 wordt er gunstig op beschikt. De procedure bij Provinciale Staten loopt ook erg vlotjes en op 14 maart kan de bouw van start. Het vriest dat het kraakt, maar op ouderwetse wijze weet de firma Braak, onze bouwers, het Verboom en de onzen mogelijk te maken de eerste paal in de grond te krijgen. Velen steken de handen uit de mouwen om door zelfwerkzaamheid ons aandeel in de bouw te leveren. November 1987 kunnen de nieuwe kleedkamer betrokken worden en dankzij de geweldige opbrengst van de sponsorlopiade van september is er voldoende geld gegenereerd om ook de kantine voor het eind van het jaar zover te krijgen, dat daardoor 1988 kan beginnen met een feestelijk tintje en wel de feestelijke opening van het totaal nieuwe clubhuis.

De eerste paal wordt geslagen door wethouder Verboom, 1986.
Het geheel overziend kan gezegd worden, dat de beginjaren van v.v. de Wherevogels niet altijd over rozen ging. Verschillende malen was er zwaar weer op komst, maar de heilige overtuiging van wethouder Verboom van het begin af dat het wel goed zou komen is uitgekomen. Zijn geloof in de zaken is een onnoemelijk steun in de rug geweest. Daarnaast was er ook die vaste kern in de Wherevogels zelf, die ondanks het gerommel af en toe de zaak bleef trekken. Dat is verenigingsgeest en laat het zo blijven. Zo werd het van niets naar iets.